-
Disparuto, sparuto.
|
Neobijçan. Neobijçnò.
Çudnò.
|
Exilis. Macer.
-
Dispaventare, spaventare.
|
Strasciti. Ustrasciti. Pristrasciti.
Plasciti.
Proplasciti. Usplasciti
|
Terrere. Perterrefacere.
-
Dispegnare.
|
Odkuupiti. Izaaboxiti.
|
...
-
Dispendere, spendere.
|
Tratiti. Trayati. Trosciti.
Harçiti. Trusciti.
Stroxati.
|
Impendere.
-
Dispendio, spesa.
|
Tratgnà. Trayà.
Troscgnà. Harç.
Harçà. Troscà.
Stroxak.
|
Impensa. Sumptus.
-
Dispensa, distribuzione,
scompartimento.
|
Dyò. Dijglyenyè.
Razdijglyenyè. Raazmira.
Raazdaatyè. Stroyaanyè.
Razdaauanyè.
|
Distributio. Portio.
-
Dispensa, per la stanza, dove si tengono le cose da
mangiare.
|
Safaarniçà. Safaarnischyè.
Sprema.
Douaascniçà. Klijt.
Dovaasnischyè
|
Penus. Promptuarium Promptuaria cella.
-
Dispensagione, dispensazione.
|
Safaarenyè. Dauaasenyè.
Razdrijscenyè.
Odpustyenyè. Dopuustyenyè.
Razmatranyè.
-
Dispensagione, distribuzione.
|
Dijglyenyè. Zabrizanyè.
Razdijglyenyè.
Razdaatyè. Raazmira.
Razdaauanyè. Stoyeenyè.
|
Distributio.
-
Dispensamento;
vedi
[Dispensagione](e-010028).
-
Dispensare, compartire,
distribuire.
|
Dijliti. Razmiriti. Dyeeliti.
Razdijliti. Razdyeliti.
Razdaaniti. Safaariti. Stroitti.
Davaascati.
|
Dispensare. Distribuere.
-
Dispensare, per abilitare altrui liberandolo da
impedimento indotto da canoni, od altre leggi.
|
Razmotrati. Dopuustiti. Unischiti. Stroitti. Zabrizati. Dopuustati.
|
Alicuius rei immunitatem dare. Ab aliqua re immunem
reddere.
-
Dispensativamente, per dispensa, per
grazia.
|
Dopuustnò. Testijrnò.
S'dopustyeenyem.
Zabrizatnostuò. S'testijrom.
|
Privilegio.
-
Dispensatore, che dispensa.
|
Dilitegl. Razmyernik. Dyelitegl.
Razdilitegl.
Razdyelitegl. Raazdatnik.
Razdauaaç. Zabrizaç.
Safaar. Dovaas. Dopuustnik.
Stoittegl. Razdrijscitegl.
Dopustitegl.
|
Partitor. Distributor. Dispensator.
-
Dispensatrice.
|
Dilitegliçà.
Dyelitegliçà.
Razdilitegliçà.
Raazmyerniçà.
Razmotraçà.
Razdyelitegliçà.
Razdaatniçà.
Stroitegliçà.
Razdauaçà.
Safaarniçà.
Davassiçà.
Zabryezauiçà.
Dopustitegliçà.
|
Quae distribuit, partitur.
-
Dispensazione;
vedi
[Dispeniagione].
-
Dispensiere, e dispensiero, proposto alla
cura della dispensa.
|
Safaar. Klyetaar. Dovaas.
|
Promus. Peni procurator.
-
Dispento, spento.
|
Ugaascen. Ugaascenò. Dunuut.
Udunuut.
Udunutò. Pogaascen.
Pogaascenò. Zagaascenò.
|
Extinctus.
-
Disperabile, privo di speranza,
senza rimedio.
|
Otçauan. Otçaaunò.
Otaaçglyuò.
Bezufaatnò.
|
Desperatus. Desperandus.
-
Disperamento, disperazione.
|
Otçaauglyenyè. Otçaaunost.
Bezuffanyè.
|
Disperatio.
-
Disperanza, disperamento.
|
Otçauà. Otçauinà.
Otçaaunost.
Bezuffanyè. Bezuffançe.
Skonçaanyè
|
Desperatio.
-
Disperare, neut. e neut. pass.
perder la speranza.
|
Otçauiti. Otçaauglyati.
Neuffati. Bezuffati.
|
Spem abicere, deponere.