• Disparuto, sparuto. | Neobijçan. Neobijçnò. Çudnò. | Exilis. Macer.
  • Dispaventare, spaventare. | Strasciti. Ustrasciti. Pristrasciti. Plasciti. Proplasciti. Usplasciti | Terrere. Perterrefacere.
  • Dispegnare. | Odkuupiti. Izaaboxiti. | ...
  • Dispendere, spendere. | Tratiti. Trayati. Trosciti. Harçiti. Trusciti. Stroxati. | Impendere.
  • Dispendio, spesa. | Tratgnà. Trayà. Troscgnà. Harç. Harçà. Troscà. Stroxak. | Impensa. Sumptus.
  • Dispensa, distribuzione, scompartimento. | Dyò. Dijglyenyè. Razdijglyenyè. Raazmira. Raazdaatyè. Stroyaanyè. Razdaauanyè. | Distributio. Portio.
  • Dispensa, per la stanza, dove si tengono le cose da mangiare. | Safaarniçà. Safaarnischyè. Sprema. Douaascniçà. Klijt. Dovaasnischyè | Penus. Promptuarium Promptuaria cella.
  • Dispensagione, dispensazione. | Safaarenyè. Dauaasenyè. Razdrijscenyè. Odpustyenyè. Dopuustyenyè. Razmatranyè.
  • Dispensagione, distribuzione. | Dijglyenyè. Zabrizanyè. Razdijglyenyè. Razdaatyè. Raazmira. Razdaauanyè. Stoyeenyè. | Distributio.
  • Dispensamento; vedi Dispensagione.
  • Dispensare, compartire, distribuire. | Dijliti. Razmiriti. Dyeeliti. Razdijliti. Razdyeliti. Razdaaniti. Safaariti. Stroitti. Davaascati. | Dispensare. Distribuere.
  • Dispensare, per abilitare altrui liberandolo da impedimento indotto da canoni, od altre leggi. | Razmotrati. Dopuustiti. Unischiti. Stroitti. Zabrizati. Dopuustati. | Alicuius rei immunitatem dare. Ab aliqua re immunem reddere.
  • Dispensativamente, per dispensa, per grazia. | Dopuustnò. Testijrnò. S'dopustyeenyem. Zabrizatnostuò. S'testijrom. | Privilegio.
  • Dispensatore, che dispensa. | Dilitegl. Razmyernik. Dyelitegl. Razdilitegl. Razdyelitegl. Raazdatnik. Razdauaaç. Zabrizaç. Safaar. Dovaas. Dopuustnik. Stoittegl. Razdrijscitegl. Dopustitegl. | Partitor. Distributor. Dispensator.
  • Dispensatrice. | Dilitegliçà. Dyelitegliçà. Razdilitegliçà. Raazmyerniçà. Razmotraçà. Razdyelitegliçà. Razdaatniçà. Stroitegliçà. Razdauaçà. Safaarniçà. Davassiçà. Zabryezauiçà. Dopustitegliçà. | Quae distribuit, partitur.
  • Dispensazione; vedi Dispeniagione.
  • Dispensiere, e dispensiero, proposto alla cura della dispensa. | Safaar. Klyetaar. Dovaas. | Promus. Peni procurator.
  • Dispento, spento. | Ugaascen. Ugaascenò. Dunuut. Udunuut. Udunutò. Pogaascen. Pogaascenò. Zagaascenò. | Extinctus.
  • Disperabile, privo di speranza, senza rimedio. | Otçauan. Otçaaunò. Otaaçglyuò. Bezufaatnò. | Desperatus. Desperandus.
  • Disperamento, disperazione. | Otçaauglyenyè. Otçaaunost. Bezuffanyè. | Disperatio.
  • Disperanza, disperamento. | Otçauà. Otçauinà. Otçaaunost. Bezuffanyè. Bezuffançe. Skonçaanyè | Desperatio.
  • Disperare, neut. e neut. pass. perder la speranza. | Otçauiti. Otçaauglyati. Neuffati. Bezuffati. | Spem abicere, deponere.