• Espositivo, che ha virtù d'esporre. | Tomaçglyù. Tomaçglyuò. Iztomaçglyù. Iztomaçglyuò. Protomaçglyù. Protomaçglyuò. Oznaù. Iztolkouatnò. Oznaatglyuò. Oznauò. Oçitouatglyuò. Oçitouatglyù. Oçittyù. Oçittyuò. Razbyestryù. Razbyestryuò. Otuaraù. Otuorglyù. Otuorglyuò. Otuarauò. Razkryù. Razkryuò. Kaaxaù. Kaaxauò. Kaaxatglyù. Kaaxatglyuò. Pouidaù. Pouidauò. | Exponens.
  • Espositore, che espone; vedi Esponitore.
  • Esposizione, interpretazione. | Tomaçenyè. Iztomaçenyè. Zloxenyè. Tomaç. Tumaç. Protomaçenyè. Iztolkouanyè. Oznaanyè. Oçitouanyè. Bistreenyè. Razbistreenyè. Otuaranyè. Otuorenyè. Razkrijtyè. Razkryuanyè. Kaaxanyè. Prikaaxanyè. Pouijdanyè. | Expositio. Explanatio.
  • Espressamente, manifestamente, chiaramente, spezialmente. | Oçittò. Izuijtnò. Razuijtnò. Eskeriçè. Çistò. Izustnò. Otuorenò. Bistrò. Oznaatnò. Oçyuestnò. Oporuuçnò. Odpertò. Villaaçnò. | Aperte. Expresse.
  • Espressione, dimostrazione, dichiarazione. | Oçittouanyè. Izazimanyè. Izuustyenyè. Razuijtyè. Iztolkouaanyè. Tumaçenyè. Kaaxanyè. Izuijtnost. Oçyuyestnost. Oporuuçnost. Bistryeenyè. Odprijtyè. Villaçnost. Villaaçenyè. | Demonstratio. Significatio.
  • Espressimo, superl. d'espresso. | Prikooçitt. Prikobyestar. Prikizreeçan. Prikizuustyen. Prikizuustyenò. Prikoglaasan. Prikoglaascnò. Prikoznaan. Prikoznaanò. Prikbyestrò. Prikoçistò. Prikotuoren. Prikodpart. | ...
  • Espresso, chiaro, manifesto. | Oçit. Byestar. Reçeen. Izazgeetò. Izreçenò. Izuustyenò. Oznaan. Iztolkouaanò. Oznaanò. Byestrò. Oçittò. Otuoren. Otuorenò. Odprijçenò. Odpartò. Razuijtò. Oduijtò. Izuijtò. Odmarscenò. Odmotaano. | Expressus. Clarus. Manifestus. Apertus.
  • Esprimere, manifestare il suo concetto con chiarezza, e al vivo. | Oçitouati. Izazgeeti. Oboçitouati. Reechi. Izrecchi. Izuustiti. Ispouidati. Oznatti. Otuoritti. Odprijti. Odaprijti. Odprijçiti. Razprijçiti. Odparti. Oduitti. Pouijdati. Razuitti. Izgouaarati. Izrijçiti. | Exprimere. Enuntiare.
  • Espugnare, vincere per forza. | Izdobitti. Izaruatti. Obaruatti. Pridobitti. | Expugnare. Vi oppugnando capere.
  • Espugnatore, che espugna. | Dobijtnich. Obaruaaç. Izdobijtnik. Pridobijtnik. Obryuaaç. | Expugnator.
  • Espulsiva, potenza dell'animo sensitiva, che ha la virtù di spigner fuora. | Odsebnà. Odsebniçà. Odtirraauniçà. Odrenniçà. | ...
  • Esquisito, eletto, ottimo, singolare, dell'ultima perfezione. | Exquisitus. Praestans. Excellens. | Izuarscen. Poporni. Izuarscni. Odabraan. Odabraani. Naibogli. Vulastiti. Izbraan. Posobooini. Yedijni. Izuarsciti.